Kannibalisme
Sommige kippen in een foktoom of groep kunnen de gewoonte hebben zich niet aan de gewone omgangsnormen te houden en andere kippen te pas en te onpas met hun snavel te bewerken. Het gevolg is dat de aangepikte kippen kaal worden, wonden krijgen en soms zelfs ten gevolge van de verwondingen gaan sterven.
Een zeer extreme vorm van kannibalisme is het zogenaamde "leguit". Als de kippen met de leg beginnen kunnen er in het begin vreemd gevormde eieren gelegd worden. Omdat deze eieren moeilijk de cloaca kunnen passeren, stulpt de cloaca met het ei naarbuiten. Deze uitgestulpte cloaca heeft een grote aantrekkingskracht op sommige kippen die dan ook niet zullen rusten totdat de cloaca stuk gepikt is en de darmen achter de kip hangen. Er zit dan niets anders op dan de kip met de gewonde cloaca op te ruimen.
De meest voorkomende vorm van kannibalisme is verenpikken Dit is te voorkomen door de dieren voldoende ruimte te geven" m. a w. niet teveel dieren op een beperkte oppervlakte te houden Bepaalde dieren of rassen hebben er meer aanleg voor dan andere. Kontroleer de dieren eveneens op luizen Deze laatsten kunnen ook oorzaak zijn van verenpikken. Mitq een behandeling tegen luizen is het euvel misschien verholpen. Blijft het duren en kan men de daders identificeren, is het best ze te verwijderen. Eens ze de smaak te pakken hebben is het immers kwasi onmogelijk dat ze het nog afleren Een hulpmiddel is, P.B.H.-Spray van Intervet, een spuitbus, waarmee U een stinkende vloeistof aanbrengt op de kaalgepikte plekken van het hoenderlichaam. Dit goedje veroorzaak^n den beginne bij de "pikkers" een "tijdelijke" afkeer voor pikken. Doch zit de gewoonte er vast in, is een, gedurende een bepaalde periode, dagelijkse behandeling met P.B.H –Sprav geen overdrijving.
tekst: uit de brochure "Het Mechels Hoen in de praktijk"