De koekoekkleur
Wanneer ze geboren worden, zijn de Mechelse kuikens donkergrijs tot zwart, met op de kop een citroengele tot geelachtige vlek. De haantjes zijn iets bleker en hebben zowel op de kop als heel vaak ook op het achterlijf die gelige plek.
Wanneer de dieren eenmaal hun definitieve verenkleed hebben gekregen, zouden ze moeten voldoen aan de volgende beschrijving.
Hanen
De veren van Mechelse hanen hebben een blauwgrijze grondkleur die drie- tot viermaal licht boogvormig overdwars wordt onderbroken door een donkere, blauwgrijze tot grijszwarte tekening die minder scherp begrensd is dan bij de hennen.
Hennen
Bij de hennen gelden dezelfde eigenschappen als bij de hanen, alleen zijn hennen donkerder. De veren vertonen donkere dwarsbanden op een vuilwitte grondkleur die kan overgaan in een lichte, blauwgrijze kleur. De tekening is licht verdoezeld, maar zonder vertroebeld te zijn. Aan het uiteinde van elke veer bevindt zich een donkerder kleur met een groenachtige glans. De donskleur is bijna zonder tekening.
De kleurverschillen tussen hanen en hennen ontstaat door de geslachtsgebonden koekoekfactor. Die zorgt ervoor dat onze dieren, die eigenlijk zwarte dieren zijn, voorzien worden van witte banden. Doordat hanen de koekoekfactor tweemaal in zich dragen, hebben ze grotere witte banden, die ervoor zorgt dat ze bleker zijn dan hennen.
Bij een goede koekoektekening zijn de veren regelmatig getekend over het hele lichaam. De bleke, wittere gedeelten moeten helder afgetekend zijn ten opzichte van de donkere. De kleur mag in geen geval flou zijn of verwaterd overkomen.
Een fout die heel regelmatig voorkomt bij hennen, is dat ze te weinig tekening vertonen op schedel, hals en staart. Die fout wegfokken is alleen mogelijk met bleke maar correct getekende hanen.
Een ander probleem is het zwarte pigment in de snavel. Ook hier is het belangrijk om met vrij bleke hanen te werken. Een haan die zwart in de snavel heeft, zal bij de hennen heel veel zwart in de snavel veroorzaken en in het algemeen donkere dieren voortbrengen.
Ten slotte is het ook van belang enige aandacht te besteden aan de roestbruine aanslag op de sierveren bij de hanen. Dit is iets wat we bij nagenoeg iedere oude haan terugvinden, dus is enige tolerantie niet misplaatst.
